دوشنبه, 06 آذر 1391
با آن که 31 سال از تصویب روز 25 نوامبر با عنوان "روز جهانی رفع خشونت علیه زنان" از سوی شورای عمومی سازمان ملل متحد می گذرد، شاهد آن هستیم که نظام جمهوری اسلامی با اتکاء به قوانین دینی و اسلامی، خشونت علیه زنان را در جامعه نهادینه کرده است.
به گزارش « محبت نیوز» "مهرانگیزکار" پژوهشگر حقوق بشر در مسائل ایران، در گفت وگوی با بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه می‌گوید:«اعمال خشونت خانگی نسبت به زنان در سطح جهان وجود دارد و این امر به فرهنگ مردسالاری و مرد‌محوری باز می گردد و حتا در امور دنیوی و اخروی مذاهب و ادیان ریشه دارد واز سوی دیگر، هنوز در جوامع بشری جایگاه برابر زن با مرد، به صورت کامل پذیرفته نشده است.»
او معتقد است که علاوه بر موارد فوق، در هر جامعه ای دلایل و عوامل دیگری نیز برای اعمال خشونت خانگی برضد زنان وجود دارد اما در نظام جمهوری اسلامی رویدادهایی رخ داد که خشونت بر ضد زنان در تمام زمینه های زندگی، تشدید، ترویج و تبلیغ شد.
مهرانگیز کار می گوید:«حکومت ایران، ضمن این که بحث آفرینش یکسان مرد و زن از سوی خداوند را مطرح می کند در پناه برخی مفاهیم اسلامی به نوعی، مبلغ خشونت علیه زنان نیز می باشد و دائم می گوید که جایگاه زن در خانه و جایگاه مرد در بیرون از خانه است و شاهد آن هستیم که این روزها بحث تفکیک جنسیتی در ایران اوج گرفته و حتا از حضور دختران و زنان در برخی رشته های دانشگاهی نیز جلو گیری می کنند.»
او همچنین تاکید دارد که "آنچه جمهوری اسلامی را ازسایر کشورها جدا می کند، این است که در سیاست کلان حکومت ایران، هیچ حرکت جدی در رویارویی با خشونت خانگی بر ضد زنان دیده نمی شود".
این پژوهشگر حقوق بشر در مسائل ایران، به این امر اشاره دارد که در ایران هیچ قانون حمایتی برای زنانی که مورد خشونت قرار می گیرند وجود ندارد و می گوید: «قوانین خانواده درایران نه تنها از خشونت خانگی علیه زنان جلوگیری نمی کند بلکه در بسیاری موارد، خشونت علیه زنان را تشویق هم می کند و در قانون مجازات اسلامی خون‌بهای زن نصف مرد است و در مواردی که زن مورد نقص عضو قرار می گیرد هم دیه او، باز نصف مرد است. یعنی ارزش دو چشم یک زن، برابر یک چشم مرد است!»
"خانه های امن" را جمع کردند
مهرانگیز کار می گوید:«حکومت ایران، ضمن این که بحث آفرینش یکسان مرد و زن از سوی خداوند را مطرح می کند در پناه برخی مفاهیم اسلامی به نوعی، مبلغ خشونت علیه زنان نیز می باشد و دائم می گوید که جایگاه زن در خانه و جایگاه مرد در بیرون از خانه است و شاهد آن هستیم که این روزها بحث تفکیک جنسیتی در ایران اوج گرفته و حتا از حضور دختران و زنان در برخی رشته های دانشگاهی نیز جلو گیری می کنند.»
او همچنین تاکید دارد که "آنچه جمهوری اسلامی را ازسایر کشورها جدا می کند، این است که در سیاست کلان حکومت ایران، هیچ حرکت جدی در رویارویی با خشونت خانگی بر ضد زنان دیده نمی شود".
این پژوهشگر حقوق بشر در مسائل ایران، به این امر اشاره دارد که در ایران هیچ قانون حمایتی برای زنانی که مورد خشونت قرار می گیرند وجود ندارد و می گوید: «قوانین خانواده درایران نه تنها از خشونت خانگی علیه زنان جلوگیری نمی کند بلکه در بسیاری موارد، خشونت علیه زنان را تشویق هم می کند و در قانون مجازات اسلامی خون‌بهای زن نصف مرد است و در مواردی که زن مورد نقص عضو قرار می گیرد هم دیه او، باز نصف مرد است. یعنی ارزش دو چشم یک زن، برابر یک چشم مرد است!»
"خانه های امن" را جمع کردند
مهرانگیز کار با اشاره به مشروعیت داشتن قتل های ناموسی در ایران می گوید:«قتل های ناموسی کاملن در ایران مشروعیت دارد و بر پایه این مشروعیت درمواردی که هیچ تخلف اخلاقی هم از سوی زن صورت نگرفته باشد وقتی که توسط شوهرش به قتل می رسد، مرد از سوی قاضی تبرئه می شود و اگر به قانونگذاری در ایران نگاه کنیم برای حفظ جان و کرامت انسانی زن در چارچوب خانواده، هیچ سیاستگذاری صورت نمی گیرد و به همین دلیل است که "خانه های امن" را جمع کردند.»
مهرانگیز کار تاکید دارد که ایجاد "خانه های امن" و یک شبکه حمایتی برای زنانی که جانشان در بستر خانوده در معرض خطر است، از میزان اعمال خشونت بر ضد زنان جلوگیری می کند، اما به اعتقاد وی جمهوری اسلامی مایل نیست خانه های امن در سراسر کشور بوجود آید "تا زنانی که ممکن است جان شان در خطر باشد به این خانه ها پناه ببرند. یکی- دو خانه تبلیغاتی هم که در دوران اصلاحات بنا کردند در دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد تعطیل شد، آنها چشم شان را بروی این مسئله می بندند و حتا معتقد هستند که "خانه های امن" پناهگاهی می شود برای زنان که از خشونت شوهران فرار کنند و از این طریق خانوده متلاشی می شود.»
او همچنین معتقد است که در اراده سیاسی و حاکمیتی جمهوری اسلامی حتا برنامه ای برای پیشگیری ازخشونت های خیابانی که بین مردم عادی صورت می گیرد وجود ندارد.
مهرانگیز کار تاکید دارد که ایجاد "خانه های امن" و یک شبکه حمایتی برای زنانی که جانشان در بستر خانوده در معرض خطر است، از میزان اعمال خشونت بر ضد زنان جلوگیری می کند، اما به اعتقاد وی جمهوری اسلامی مایل نیست خانه های امن در سراسر کشور بوجود آید "تا زنانی که ممکن است جان شان در خطر باشد به این خانه ها پناه ببرند. یکی- دو خانه تبلیغاتی هم که در دوران اصلاحات بنا کردند در دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد تعطیل شد، آنها چشم شان را بروی این مسئله می بندند و حتا معتقد هستند که "خانه های امن" پناهگاهی می شود برای زنان که از خشونت شوهران فرار کنند و از این طریق خانوده متلاشی می شود.»
او همچنین معتقد است که در اراده سیاسی و حاکمیتی جمهوری اسلامی حتا برنامه ای برای پیشگیری ازخشونت های خیابانی که بین مردم عادی صورت می گیرد وجود ندارد.
این فعال حقوق بشردر امورمسائل ایران، تاکید دارد که "برای جلوگیری از روند رو به رشد خشونت های خانگی بر ضد زنان، باید شبکه هایی حمایتی راه اندازی شود که پزشک، اورژانس، مدد کار اجتماعی، پلیس و حتا نهادهای مردمی در آن نقش جدی داشته باشند تا زنان و بچه هایی که مورد خشونت قرار می گیرند از طریق گزارشگری نهادهای مدنی مورد حمایت قانون قرار بگیرند و وکیل مدافع داشته باشند".
وی در پایان اشاره دارد به برخی خشونت ها که بر پایه باورهای مذهبی علیه زنان اعمال می شود ومی گوید:«در برخی موارد دیده می شود که مردان بر پایه دستورات قرآن زن را مورد خشونت قرار می دهند که در چنین مواقعی روحانیون می توانند به این افراد بفهمانند که این دستورات و احکام که ناشی از قرآن و متون اسلام است چه مفاهیمی دارد واز این امر جلوگیری کنند و شناخت اجتماعی از حقوق زن را به بخشی از مردان در ایران منتقل کنند.»
وی در پایان اشاره دارد به برخی خشونت ها که بر پایه باورهای مذهبی علیه زنان اعمال می شود ومی گوید:«در برخی موارد دیده می شود که مردان بر پایه دستورات قرآن زن را مورد خشونت قرار می دهند که در چنین مواقعی روحانیون می توانند به این افراد بفهمانند که این دستورات و احکام که ناشی از قرآن و متون اسلام است چه مفاهیمی دارد واز این امر جلوگیری کنند و شناخت اجتماعی از حقوق زن را به بخشی از مردان در ایران منتقل کنند.»
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar