مگر نمی دانید که هر گاه شما خود را بعنوان برده در اختیار کسی بگذارید و مطیع او باشید شما در واقع بردۀ آن کسی هستید که از او اطاعت میکنید ،خواه بردگی از گناه باشد که نتیجۀ آن مرگ است و خواه اطاعت از خدا که نتیجۀ آن نیکی مطلق میباشد." (نامۀ رومیان 6 : 16 )

در واقع این آیه امروز به ما میگوید که " ما قبلا یوغ اسارت بندگی در گناه را به گردن داشتیم و آن یوغ به ما تاریکی و درد و بار سنگین و زحمتی فراوان داده بود.ما در زیر زنجیرهای شریعت و نادانی شناخت خدای حقیقی و راستین به مسجد ها دویدیم ،زانوهایمان به نمازهای مکرر پینه بست! پیشانی هایمان از فشار مهرها سیاه شد!اشک ها در دعاهایمان ریختیم اما پاهایمان به شدت بدنبال دسیسه ها و توطئه ها روان شد؛کینه جو بودیم،نیکی را برای نام خود کردیم ،فریب دادیم ،نام خدا را در جهالت بردیم و در جهالت زیستیم و در جهالت مردیم و به گمانمان که او با ما بوده است!یوغی که ما به گردن داشتیم یوغ درد و تاسف و اشک و اضطراب بود و آن هرگز به ما آرامش راستین را نداد زیرا ما بردۀ گناه بودیم و نتیجۀ آن بردگی اسارتی درد بار بود ،امروز با اطاعت از او و مطیع او شدن و یوغ او را به گردن گرفتن نه یوغ اسارت نادانی خود ،و از او تعلیم یافتن به بردباری و فروتنی و آرامشی خواهیم رسید که نه دنیا و نه تمامی آن مراسم خشک شریعت به ما خواهد داد. مگر چگونه یوغ او می تواند به ما این آرامش را بدهد؟ عیسای مسیح به ما پاسخ داده است :"زیرا من بردبار و فروتن هستم و جانهای شما آرامی خواهد یافت. زیرا یوغ من آسان و بار من سبک است."